رویکرد منبعشناسانه به سیره اهل بیت(ع)

شناخت رویکردهای سیره پژوهی یکی از آگاهی های الزم در حوزه معارف اسلامی است که تاثیر زیادی در میزان بهره مندی از سیره اهل بیت(ع) دارد؛ زیرا با شناخت این رویکردها می توان دیدگاه های مرتبط را رصد نمود و زمینه مقایسه آنها را فراهم آورد و امکان رویارویی منطقی با چالش های فرارو را مهیا ساخت. یکی از رویکردهای سیره پژوهی، رویکرد «منبعشناسانه» است. در این رویکرد، سیره به مثابه منبع حکم شرعی نگاه می گردد و به هدف تبیین آموزه های فقهی به کار گرفته می شود. این مقاله کوشیده است با بررسی آن دسته از متون سیره که به احکام و آموزه های فقهی نظر دارد، اولا به تبیین تاریخی این نگره سیره پژوهی بپردازد و ثانیا، پیامدهای نظری آن را تبیین کند. نتیجه حاصل از این تحقیق نشان می دهد که رویکرد منبعشناسانه پنج مرحله (تاسیس، استناد، استنباط، انشعاب و استقلال) را پشت سر گذاشته است و در دو بخش مفهوم و قلمرو اثربخشی دارد.

کلیدواژه ها:

سیره پژوهی ، منابع استنباط ، سیره نبوی ، رهیافت فقهی