حکم تارک نماز: بررسی مقایسه ای دیدگاه ابن تیمیه و وهابیت

در تعریف «ایمان» چند رکن شرطاست: قول به لسان و قلب، و عمل به لسان، قلب و جوارح. این سخن مویدات نقلی هم در اهل سنت دارد. با این حال، عمل جوارحی یکی از ارکان مهم ایمان محسوب می شود، اما پرسش این است که: آیا عملی همچون نماز مکمل ایمان است یا جزئی از ایمان که اگر شخص ترک کند ایمانش هم از بین می رود؟ در این مقاله، حکم تارک نماز را از نگاه ابن تیمیه و وهابیت بررسی می کنیم و به این پرسش می پردازیم که: آیا ابن تیمیه و وهابیت تارک عملی همچون نماز را جزء کفار می دانند یا خیر؟ از نگاه وهابیت، ترک نماز تقسیمات گوناگونی دارد. یکی از آنها تارکی است که نماز را انکار می کند. به عقیده ابن تیمیه و وهابیت، این شخص خارج از دایره اسلام است. ولی در قسم دیگر اگر شخص به وجوب نماز معتقد باشد اما از سر کسالت آن را ترک کند، از نگاه ابن تیمیه و بعضی از وهابیان مثل ابن عثیمین، مسلمان فاسق است و بعضی دیگر از وهابیان، مثل ابن باز، فوزان و فتاوی اللجنه، این شخص را کافر می دانند و نظر سوم، یعنی دیدگاه محمد بن عبدالوهاب، این است که ترک عمل مساوی با کفر نیست، ولی می توان شخص مسلمان را به سبب ترک عمل به قتل رساند.

کلیدواژه ها:

تارک نماز ، ایمان ، کفر ، تکاسل ، ابن تیمیه ، وهابیت