تقابل دو نظریه مثل و تجرید در ساحت فلسفه اسلامی و ثمرات هستی شناسانه و معرفت شناسانه آن دو

بی تردید یکی از مباحث مهم حوزه معرفت شناسانی در فلسفه اسلامی، نحوه حصول ادراکات کلی برای انسان از جاکاری عنانر اساسی تمایزبخش انسان از سایر موجودات و تعقل با شمار می دهد. توانایی ادراک معقولات برای انسان و نزد هر فیلسوفی امری مسلم است، اما در نحوه حصول ادراکات عقلی می آمیزد حکما اختلاف دیدهای وجود دارد. ریشه ای اختلافات نظر میان فطرت و ارسطو در نحوه وجود امر کلی است. هدف از نقرش این واقعیتهای میان این دو مبنا و ثمرات فلسفی این دو نظریه در مباحث مختلف فلسفی می باشند. در این نوشتار با روش توصیفی-تحلیلی و کوشش شناخت تا ابتدا نظر اهلی با "نظریه مثل" و همچنین اهلی با نظریه "تجرید" با روشنی تبیین و توثیق ثمرات فلسفی اهل شناخت با هر دو نظریه را در هر دو ساحت هستی شناسی و معرفت شناسی نشان داده شود. الزم با ذکر است داوری میان این دو نظر از عهده یک مقاله خارج است.

کلیدواژه ها:

مثل ، افلاطونی ، تجرید ، ادراک کلی ، وجودشناسی ، هستی شناسی