بررسی رشوه و ارتشا در فقه امامیه و حقوق ایران

در تحقیق پیشرو، که به روش توصیفی-تحلیلی است، مفهوم و موضوع رشوه بیان و مصادیق آن نیز تبیین گردیده است. در محدوده فقه امامیه نیز پس از اثبات حرمت رشوه، این پرسش مطرح شده که آیا می توان پرداخت آن را در موارد ضروری و برای احقاق حق اثبات کرد؟ همچنین در حقوق ایران پس از تحلیل مواد مرتبط با رشوه در مجموعه قوانین، به تبیین ارکان سه گانه جرم رشوه پرداخته شده است. در نهایت این نتیجه حاصل شد که رشوه آن چیزی است که راشی به مرتشی می دهد تا مرتشی به نفع او حکم کند یا حقی را به طور کلی باطل کند. همچنین روشن شد که رشوه اختصاصی به باب قضا ندارد و ملاک حرمت آن در غیر قضا نیز وجود دارد. از طرفی امور غیرمالی نیز می تواند از مصادیق رشوه باشد. اگرچه دریافت رشوه همواره برای مرتشی حرام است لکن پرداخت آن در مواردی برای راشی جایز خواهد بود. همچنین پس از روشن شدن تمایز بین رشوه و هدیه، احکام قانونی مال الرشاء، راشی و مرتشی بر اساس مواد قانونی تبیین گردید.

کلیدواژه ها:

رشوه ، ارکان قانونی ، ادله حرمت رشوه ، فقه و حقوق ، راشی و مرتشی ، مال الرشاء ، رشوه