بازاندیشی فقهی-حقوقی تاثیر عیوب حادث پس از عقد نکاح، رهیافتی بر استحکام خانواده

بر اساس ماده ۱۱۲۴ قانون مدنی، حق فسخ نکاح در صورت وجود عیب در حال عقد است؛ سوال این است که اگر پس از عقد عیب حادث شود طرف مقابل حق فسخ نکاح را دارد یا خیر. امکان و عدم امکان مشروطی چه تاثیری در این مساله می تواند داشته باشد. سه رویکرد مختلف در این زمینه وجود دارد؛ رویکرد برخی از فقها عدم صحت فسخ عقد را تایید می کنند و رویکرد دیگر که برخی از قواعد بر صحت فسخ دارند و برخی دیگر بین فسخ قبل از مشروطی و بعد از مشروطی تفکیک کردند. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به این نتیجه رسید که در شرایط عندگی کنونی، اگر عیوب پا از اعدواج قابل درمان نباشند و عندگی با فرد مقابل به عیب خطرناک باشد، مانند جنون که درمان آن غیرممکن است، حق فسخ نکاح وجود دارد. این حق فسخ به دلیل جسوری اعضای غیرقابل جبران به طرف مقابل و حفظ سالمیت جسمی و آرامش روحی اعضای خانواده است. اصول عندگی مشروط در گرو وجود حداقل تناسب جسمی و روحی است و تحمل عندگی با فرد مقابل به جنون، عالوه بر ضرر غیرقابل تحمل، آرامش خانواده را نیز به خطر می اندازد. بنابراین، ادامه عندگی در چنین شرایطی منطقی نیست و طرف مقابل باید حق فسخ داشته باشد. اما اگر عیب قابل درمان باشد، فسخ نکاح صحیح نیست و باید برای حفظ اصول خانواده و روابط اجتماعی، به دنبال درمان بود.

کلیدواژه ها:

عیوب پا از اعدواج ، حق فسخ ، درمان عیوب ، اصول خانواده