مزیتهای ملی و امنیتی پرورش شتر در برخی از روستاهای نواحی خشک ایران

کاهش بارندگی و بحران های ناشی از خشکسالی طی سالهای گذشته باعث آسیب به مراتع کشور ایران و به تبع آن از بین رفتن گوسفندداری در مناطق خشک بیابانی فالت مرکزی ایران شده است. از آنجاییکه شغل اصلی مردمان ساکن روستاها عمدتا متکی به پرورش گوسفند به شیوه سنتی و چرا در مرتع بوده است این شرایط باعث آسیب های شغلی، مهاجرت به شهرها، از بین رفتن روستاها، کاهش جمعیت دام مولد، کاهش تولید و مشکالت اقتصادی، فرهنگی، ملی و امنیتی بسیاری برای کشور شده است. طی مصاحبه هایی که با بومیان مناطق روستائی شهرستان های بردسیر، سیرجان و رفسنجان در استان کرمان در سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۲ انجام شده عمده مشکالت آنها خشکسالی، کمبود آب، نبودن مرتع، نداشتن نیروی کار عنوان گردیده است. نتایج این تحقیق نشان داد که به دلیل مشکالت مربوط به پرورش سنتی دام در این مناطق، عمده جمعیت روستاهای کوچک بدلیل نداشتن شغل جایگزین به سمت شهرها در حال مهاجرت می باشند. با توجه به قابلیت های شتر در تولید شیر و گوشت ارگانیک و با کیفیت در شرایط خشکسالی و نیز وجود بازار محصوالت آن در شهرهای استان کرمان، معرفی و آموزش شترداری به مردمان ساکن در روستا می تواند باعث کاهش بسیاری از مشکالت ناشی از خشکسالی در شهرهای این استان شود. قابل ذکر است صعنت پرورش شتر جهت افزایش بهره وری نیاز به سرمایه گذاری جدی نهادهای حاکمیتی در جهت کاهش تلفات حاشیه ها، افزایش بازدهی تولید، تهیه و توزیع واکسن و... دارد. باقی ماندن و شاغل شدن این طبقه زحمت کش در مناطق روستایی عالوه بر دستاوردهای اقتصادی و اجتماعی به علت زمان مورد نیاز زیاد شتر جهت چرای روزانه (حداقل ۶ ساعت) در مراتع بیابانی می تواند زمینه مشارکت بومیان محلی در تامین امنیت این مناطق در استان های کرمان و سیستان و بلوچستان در جهت مبارزه با پدیده شوم قاچاق مواد مخدر و کمک به حفظ امنیت کشور داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اقتصاد ، امنیت ، تولید ، شتر ، کرمان