ارزشگذاری استاتیک و ارزشگذاری داینامیک

با توجه به توسعه کسب و کارها و انقالب صنعتی ۴.۰ که متغیرهای مختلفی را در پایداری کسب و کارها ایجاد می کند، روش های نوینی برای ارزشگذاری در مقایسه با روش های سنتی و استاتیک ایجاد شده است. ارزش گذاری داینامیک (پویا) در کسب و کار به روش های ارزیابی ارزش یک کسب و کار یا پروژه در عدم قطعیت ها و تغییرات شرایط بازار در طول زمان می پردازد. ارزش گذاری داینامیک نشاندهنده تغییر روش های ثابت سنتی به سمت رویکردهای انعطاف پذیرتر و پاسخگو است پارامترهایی همچون زمان، مکان و موارد سیاسی و اقتصادی در کنار محرک ها و روندها بر آن اثرگذار است. پارامتر زمان عنصر درونی دارایی نامشهود است و تماما به رقبا بستگی ندارد و عواملی همچون عمر مفید دارایی نامشهود، تخفیف یا تشدید جریان های نقدی آینده، ریسک مربوط به پیشرفت دانش در بازه زمان، مدت زمان دستیابی به خروجی دانش، نوسان ارزش دارایی در طول زمان بر آن اثر گذار است. پارامتر مکان در ارزشگذاری دارایی های نامشهود را می توان در چند سطح بررسی کرد که عبارتند از: دسترسی به بازار، محیط قانونی، محیط رقابتی، هزینه های عملیاتی و نیروی انسانی و زیرساخت ها و پذیرش اجتماعی که در ادامه به توضیح آن ها پرداخته می شود. به علاوه دارایی های نامشهود وابستگی زیادی به محیط اقتصادی و شرایط نهادهای سیاسی کشور دارند. از جمله شرایط بی ثباتی اقتصادی، تورم است که با ایجاد عدم قطعیت، گردش سرمایه در فعالیت های اقتصادی را کند می کند.

کلیدواژه ها:

ارزشگذاری داینامیک ، ارزشگذاری استاتیک ، عمر مفید دارایی نامشهود ، محیط رقابتی ، هزینه مدیریت دارایی