ارزیابی اهمیت ارزشگذاری، گزارش دهی و مدیریت داراییهای نامشهود : مطالعه موردی بورس اوراق بهادار تهران

مشکالت مربوط به شناسایی و ارزیابی داراییهای نامشهود و این واقعیت که سرمایه گذاری درآمد (سود خالص) با استفاده از هزینه های سرمایه ای تنظیم شده با ریسک، تخمینی مناسب از ارزش را ارائه می دهد، باعث می شود که بیشتر پژوهشگران حسابداری به ضرورت یا مطلوبیت گنجاندن ارزش داراییهای نامشهود در ترازنامه شک کنند. علاوه بر این، پیشنهاد اینکه شرکت ها - به ویژه SME ها- می توانند با اتخاذ سیستم های مدیریت داراییهای نامشهود رسمی و جامع، ارزش خود را افزایش دهند، به طور جدی مشکوک است و به نظر نمی رسد در عمل تایید شود. هدف این پژوهش، ارائه مدلی برای ارزشیابی داراییهای نامشهود شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. لذا ابتدا ماتریس نظریه های برای شناسایی ابعاد داراییهای نامشهود و شاخصهای مالی اندازه گیری سرمایه گذاری شرکت ها در هر یک از این ابعاد استخراج و سپس با استفاده از مدل پیشنهادی، ارزش داراییهای نامشهود ۱۴۳ شرکت برای دوره ۶ ساله ۳۱۱۶ تا ۳۴۴۱ تعیین شد. ضمنا در این مقاله ارزیابی، انتقادات و جایگزین های پیشنهادی برای شیوه های گزارش گری مالی و کنترل مدیریت سنتی ارایه شده است. با توجه به اینکه به نظر می رسد سیاست گذاران عمومی به طور فزاینده ای متقاعد شده اند که یک 'فاصله' اقتصادی از نظر درک ذینفعان کسب وکارهای کوچک و متوسط (SME) در مورد مدیریت داراییهای نامشهود وجود دارد، این مقاله همچنین استداللها و شواهد مربوط به قابلیت و ارتباط مشکلات و جایگزینهای پیشنهادی برای SME ها را ارزیابی می کند.

کلیدواژه ها:

اقتصاد دانش بنیان ، گزارشگری مالی ، کسب وکارهای کوچک و متوسط ، داراییهای نامشهود