ارزیابی دستورالعمل مقررات ملی ساختمان در طراحی سازه های فوالدی مهاربندی از دیدگاه قابلیت اعتماد

در این مقاله تلاش شده قابلیت اعتماد سه سازه فوالدی مهاربندی شده ۵، ۸ و ۱۱ طبقه، طراحی شده مطابق ضوابط مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ویرایش سالهای ۱۸۸۱ و ۱۸۳۲ و دستورات آیین نامه FEMA۳۵۱ محاسبه و مورد تحلیل قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان داد براساس ضوابط ویرایش سالهای ۱۸۸۱ و ۱۸۳۲ به ترتیب با اعمال ضریب B به بادبندها جهت اصلاح تنش مجاز فشاری بر مبنای الگوری و بدون تاثیر الگوری در ضوابط لرزه ای، مورد انتظار بود که پس از طراحی، بادبندها در حالت اول قویتر گردید که نتایج به دست آمده مفهوم بالا را با افزایش درصدی در حدود ۲۸.۵۵% تائید می نماید. در سازه های طراحی شده براساس ضوابط مبحث دهم سال ۱۸۸۱ در ساختمان های با طبقات کم، سطح قابلیت اعتماد ضعیف و در ساختمان های با طبقات متوسط و زیاد، سطح قابلیت اعتماد عالی حاصل شد. در سازه های طراحی شده براساس ضوابط سال ۱۸۳۲ در ساختمان های با طبقات مورد نظر سطح قابلیت اعتماد ضعیف است که با توجه به نتایج به دست آمده به احتمال زیاد در ساختمان های با طبقات بیشتر معیار پذیرش موجود در دستورالعمل FEMA۳۵۱ را برآورده می نماید. در سازه های طراحی شده بر اساس ضوابط سال ۱۸۸۱ سطح قابلیت اعتماد نسبت به سازه های طراحی شده بر اساس ضوابط مبحث دهم سال ۱۸۳۲ بیشتر است که در ارتفاع کم این تفاوت محسوس، ولی در طبقات باالتر این تفاوت کاهش پیدا می کند. با توجه به پارامترهای اعتماد، در سازه ها در هر دو آیین نامه مورد استفاده با افزایش ارتفاع سطح قابلیت اعتماد افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

قاب فوالدی ، مهاربندی ، دستورالعمل مقررات ملی ساختمان ، قابلیت اعتماد