ضریب تشدید نیروی برشی برای دیوارهای بتنآرمه T شکل و E شکل

تشدید برش دیوارهای برشی به دلیل اثرات مدهای ارتعاش باالتر، سالهاست که در اسناد فنی و آیین نامه های طراحی سازه های بتن مسلح به ویژه برای دیوارهای یکنواخت با تشکیل یک مفصل پالستیک در ارتفاع مورد الزام قرار گرفته است. در تحقیق حاضر، ضریب تشدید برش دینامیکی برای دیوارهای برشی با مقطع T و E شکل و همچنین دیوارهای یکنواخت با دورویکرد موجود، با تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی برای دیوارهای ۸، ۱۱ و ۲۲ طبقه به دست آمده است و نتایج آنها با روابط ACI۳۱۸-۱۹ و ACI۳۱۸-۲۵ مقایسه شد. همچنین میزان برش پایه دیوارهای نمونه به دست آمده از آنالیز پوش آور با تاریخچه زمانی غیرخطی مقایسه شد. نتایج نشان داد که هر دو نسخه کد ACI مقدار ضریب تشدید برشی برای دیوارهای بالدار را دست کم می گیرند. علاوه بر این برش پایه نمونه های دیوار حاصل از تحلیق تاریخچه زمانی غیرخطی حدود ۲۲۲ درصد بیشتر از روش تجویز شده ASCE۷ است، این تفاوت با افزایش ارتفاع کاهش می یابد. در این تحقیق مشاهده شده است که استفاده از تحلیل پوش آور با الگوی فشاری نوع اول برای به دست آوردن تقاضای برشی دیوار برشی به منظور طراحی دیوارهای یکنواخت T و E شکل در سطح ۲۲ طبقه کاملا امکان پذیر است. در نهایت، بر اساس نتایج به دست آمده، برای هر یک از دو رویکرد محاسبه ضریب تشدید برشی موجود، معادله های نسبت به ارتفاع دیوار استخراج شده است.

کلیدواژه ها:

ضرایب تشدید برش دینامیکی ، دیوار برشی بالدار ، دیوار برشی صاف ، آنالیز تاریخچه زمانی خطی و غیر خطی ، آنالیز مودال طیفی