روابط دانش آموز و معلم به عنوان یک محافظ برای سازگاری با مدرسه در دوران گذر از دوره متوسطه اول به متوسطه دوم

گذر از دوره متوسطه اول به دوم می تواند برای دانش آموزان بسیار چالش برانگیز باشد و عواقب جدی می تواند در پی داشته باشد. در این دوره، دانش آموزان با تغییرات گسترده ای در محیط آموزشی، برنامه درسی و انتظارات اجتماعی روبرو می شوند. یکی از چالش های اصلی در این دوران، سازگاری دانش آموزان با محیط جدید و ایجاد ارتباط موثر با معلمان است. هدف از این پژوهش، بررسی نقش رابطه معلم-دانش آموز به عنوان یک محافظ برای سازگاری در مدرسه دانش آموزان در دوران گذر از متوسطه اول به دوره متوسطه دوم است. در این پژوهش که با استفاده از روش توصیفی-تفسیری، به بررسی پژوهش های انجام شده در زمینه رابطه معلم-دانش آموز و سازگاری در مدرسه پرداخته شده است. منابع مورد استفاده شامل مقالات علمی، پایان نامه ها و کتب مرتبط با موضوع پژوهش بوده است. یافته های پژوهش های مختلف نشان می دهد که کیفیت رابطه معلم-دانش آموز، به عنوان یک عامل کلیدی، نقش مهمی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. یک رابطه قوی و حمایتی، به دانش آموزان کمک می کند تا با تغییرات و چالش های این دوره بهتر کنار بیایند و انگیزه خود را برای یادگیری حفظ کنند. عوامل مختلفی مانند ویژگی های شخصیتی دانش آموز، محیط مدرسه و حمایت خانواده بر سازگاری دانش آموزان تاثیرگذار است. با این حال، کیفیت رابطه معلم-دانش آموز به عنوان یک عامل تعیین کننده، می تواند نقش مهمی در تقویت این سازگاری ایفا کند. معلمان با ایجاد محیط های یادگیری مثبت، ارائه بازخورد سازنده و ایجاد ارتباطات موثر با دانش آموزان، می توانند به بهبود سازگاری تحصیلی آن ها کمک کنند. سرمایه گذاری بر روی بهبود کیفیت رابطه معلم-دانش آموز، می تواند به عنوان یکی از اولویت های اصلی در نظام آموزشی، به بهبود سازگاری تحصیلی دانش آموزان در دوره متوسطه دوم کمک کند. تقویت این رابطه، منجر به افزایش انگیزه، بهبود عملکرد تحصیلی، تقویت سلامت روان و رشد اجتماعی دانش آموزان می شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، رابطه معلم و دانش آموز ، دوره متوسطه دوم ، محیط آموزشی ، انگیزه ، عملکرد تحصیلی