بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر بهبود صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی زوجین

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر بهبود صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۵ تهران بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین کلینیک های مشاوره ۳ کلینیک (باور، آفرینش و یاس سپید) انتخاب شدند. از مجموع ۹۷ زوج مراجعه کننده به این کلینیک های تخصصی تعداد ۳۰ زوج انتخاب شدند. با گمارش تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش مهارت زندگی طی ۱۰ جلسه ۲ ساعته و هفتگی قرار گرفته، اما گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. آزمودنی ها به پرسشنامه های تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷) و پرسشنامه صمیمیت جنسی باگاروزی (۲۰۰۱) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها، با روش آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر بهبود صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی در گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. در نتیجه مشاوران خانواده می توانند برای حل مشکلات صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی مراجعان از تکنیک های آموزش مهارت های زندگی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارتهای زندگی ، صمیمیت جنسی ، تعهد زناشویی