اثربخشی ایمن سازی در برابر استرس بر انطباق پذیری و بهزیستی روانشناختی سالمندان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ایمن سازی در برابر استرس بر انطباق پذیری و بهزیستی روانشناختی سالمندان بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان شهرستان شهرکرد در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ است. از میان آنها با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده و با تصادفی سازی در دو گروه (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. برای گروه آزمایش جلسات آموزش ایمن سازی به صورت ۸ جلسه گروهی و هفتگی اجرا شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های انطباق پذیری اولسون، پورتنر و لویی (۱۹۸۵) و بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) پاسخ دادند. یافته ها نشان داد که آموزش ایمن سازی در برابر استرس بر ارتقا انطباق پذیری و بهزیستی روانشناختی سالمندان در گروه آزمایش تاثیر معناداری دارد. در نتیجه مشاوران توانبخشی می توانند از تکنیک های ایمن سازی در برابر استرس برای کمک به ارتقا انطباق پذیری و بهزیستی روانشناختی سالمندان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

ایمن سازی در برابر استرس ، انطباق پذیری ، بهزیستی روانشناختی