بررسی رابطه طلاق عاطفی والدین با هوش هیجانی و اهمالکاری تحصیلی نوجوانان منطقه چهار تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه طلاق عاطفی والدین با هوش هیجانی و اهمالکاری تحصیلی نوجوانان منطقه چهار تهران بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه دهم منطقه ۴ شهر تهران در سال ۱۴۰۳ (طبق سایت آموزش و پرورش ۳۶۰۰ نفر) بود. تعداد نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران ۲۰۰ نفر در نظر گرفته شد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از بین مدارس متوسطه دوم، تعداد ۳ مدرسه و از هر مدرسه ۳ کلاس انتخاب و به پرسشنامه های طلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸)، پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) و پرسشنامه هوش هیجانی شوت (۲۰۰۸) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها، در بخش آمار توصیفی، با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که طلاق عاطفی والدین با هوش هیجانی و اهمالکاری تحصیلی نوجوانان رابطه معناداری دارد. در نتیجه، مشاوران مدرسه برای حل مشکلات اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان بهتر است به بررسی مشکلات خانوادگی آنها نیز بپردازند.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، هوش هیجانی ، اهمالکاری تحصیلی