رابطه هویت شخصی خالق و خودکارآمدی خالق با اثربخشی خالق دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هویت شخصی خالق و خودکارآمدی خالق با اثربخشی خالق دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر اصفهان صورت گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود که جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان سال اول دبیرستان های شهر اصفهان، در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳، تشکیل دادند. از این جامعه تعداد ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودپنداره خالق کاروسکی و همکاران (۲۰۱۲) و پرسشنامه خودکارآمدی خالق توسط بیگیتو (۲۰۰۶) بودند. در این پژوهش آزمون فرضیه ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که از بین متغیرهای پیش بین، متغیرهای پیش ایند (هویت شخصی خالق و خودکارآمدی خالق) با اثربخشی خالق با روش ورود گام به گام ۰.۹۲ = MR و ضریب تعیین ۰.۸۷ = RS بود. به عبارت دیگر، متغیرهای پیش بین این پژوهش روی هم رفته ۰.۸۷، متغیر مالک (اثربخشی خالق) را پیش بینی کردند که در سطح p < ۰.۰۱ معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

هویت شخصی خالق ، خودکارآمدی خالق ، اثربخشی خالق