مدلی علی جهت تحلیل تعاملات میان کشاورز و کارخانه در زنجیره ارزش مواد غذایی کشاورزی

زنجیره ارزش مواد غذایی کشاورزی در سال های اخیر به دلیل رشد جمعیت و اهمیت مسئله غذا بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، بررسی کلیه مولفه هایی که بر عملکرد زنجیره تاثیر مثبت دارد، حائز اهمیت است. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط علت و معلولی از عوامل مرتبط با تعاملات میان کشاورز و کارخانه در پی ارائه یک مدل علی از این عوامل می باشد. در گام نخست عوامل مرتبط با روابط میان کشاورز و کارخانه با مطالعه و بررسی ادبیات شناسایی و استخراج شد. سپس این عوامل با به کارگیری روش دلفی فازی به تایید خبرگان رسیده و ۱۹ عامل که شامل عوامل رفتاری و عملکردی می باشد به عنوان ورودی روش دیمتل فازی، در نظر گرفته شد و مدل علی برای این عوامل ترسیم شد. نمونه آماری شامل ۲۵ نفر از کارشناسان حوزه کشاورزی و صنایع غذایی می باشند که به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شده اند. نتایج نشان داد که عوامل کیفیت روابط، عدم قطعیت رفتاری کشاورز و کارخانه و تعادل زنجیره تامین به ترتیب بیشترین مقدار تاثیرگذاری نسبت به سایر عوامل را به خود اختصاص دادند. در میان عوامل، بیشترین تعامل به عامل"کیفیت روابط " تعلق داشته و از میان ۱۹ عامل، ۹ عامل به عنوان علت طبقه بندی می شوند و ۱۰ عامل دیگر معلول می باشند. زنجیره ارزش مواد غذایی کشاورزی متشکل از اعضای مختلفی است و در صورتی که هر یک از اعضا صرفا افزایش سود و کاهش زیان خود را مدنظر قرار دهند، کیفیت روابط کاهش و تعارض میان اعضا افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

زنجیره ارزش مواد غذایی کشاورزی ، مدل علی ، دیمتل فازی ، همکاری ، کشاورز