تاثیر نانوذرات کلوید نقره و ویتامین های محلول در آب بر روند درمان زخم های مزمن در خرگوش بالغ

مقدمه: امروزه درمان برخی زخم های مزمن که ممکن است بر اثر هر عواملی به وجود آمده باشند سخت و حتی ناممکن است و در کل منجر به قطع عضو یا مرگ می شوند. برای تولید هر زخم پوش در شرایط استریل هزینه های زیادی صرف می شود و مصرف کننده نیز ضمن قیمت بالای زخم پوش، رضایت کافی را بر سرعت دوره درمان خود ندارد. طی مطالعات صورت گرفته به روش های عینی (میدانی) و کتابخانه ای؛ علم نانوفناوری می تواند از این مشکلات بکاهد. روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از نانوذرات فلزی (نقره) و ویتامین سی vitamin-C و دیگر ویتامین های محلول در آب؛ محلولی تهیه کردیم و با استفاده از پارچه نخی هر دو را در ظرف آزمایشگاهی جوشاندیم و سپس روی چسب حصیری نانوالیافی قرار گرفت و زخم پوش در شرایط کاملا استریل تکمیل گردید. در این روش دو قطعه خرگوش مورد مطالعه قرار گرفت که یکی از خرگوش ها با استفاده از استرپتوزوتوسین (STZ) تحت مدل القای دیابتی و دیگری نیز در رژیم سالم و عادی قرار گرفتند؛ پس از بیهوشی حیوانات فوق، جراحی بافت برداری (Biopsie) آغاز شد و الیه ای (الیه درم) مساوی و عمیق از ناحیه لومبار یا کمر در انتهای قفسه سینه برداشت گردید که نتایج با استفاده از آزمون آماری واریانس ثبت و بررسی شدند. یافته ها و نتیجه گیری: بنا بر مطالعه فوق پس از گذشت ۱۴ روز خرگوش مدل دیابتی که با زخم پوش نانویی درمان شده بود کاملا درمان شده و بافتی مرده و خشک (نکروز) روی الیه ترمیم شده را فرا گرفته بود که با انجام دبریدمان حذف گردید اما خرگوشی که با زخم پوش معمولی درمان شده

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، زخم های مزمن ، ویتامین ها ، زخم پوش ، دیابت