ساخت و بررسی کامپوزیت سدیم آلژینات / شیشه زیست فعال جهت کاربرد در مهندسی بافت استخوان

در زمینه مهندسی بافت و پزشکی بازساختی و همچنین روش های درمان نوین، محققین به دنبال این هستند تا بتوانند تعداد جراحی را برای بیماران کاهش دهند. در برخی از بیماری ها و آسیب ها برای این پزشک بتواند به راحتی به محل آسیب دسترسی پیدا کند، نیاز به جراحی است، اما محققین به دنبال راحتی هستند تا بتوانند با حداقل جراحی درمان را انجام دهند. این رویکرد در مورد مهندسی بافت و رهایش دارو برای ایمپلنت داربست مورد توجه قرار گرفت. در سالهای اخیر، هیدروژل های تزریق پذیر حساس به دما به شدت مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مطالعه، هیدروژل های کامپوزیتی و تزریق پذیر حساس به دمای مبتنی بر سدیم آلژینات حامل درصدهای مختلفی از شیشه زیست فعال بارگذاری شده با اسانس رزماری ساخته شد. اسانس رزماری به روش جذب سطحی در ساختار شیشه زیست فعال تعبیه شد. سپس با افزودن پلیمر ان-ایزوپروپیل آمید درصدهای مختلف، فرموالسیون نهایی هیدروژل تزریق پذیر بهینه شد. در نهایت سه درصد مختلف از ذرات شیشه زیست فعال به ترکیب هیدروژل بهینه اضافه شد. جهت بررسی مورفولوژی ساختار شیشه زیست فعال و هیدروژل ها از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. همچنین از طیفسنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) و دستگاه پراش پرتو ایکس (XRD) برای ارزیابی پیوندهای شیمیایی و اجزای موجود در ساختمان آنها استفاده شد. سپس درصد تخلخل، تورم، تخریب، خواص مکانیکی و همچنین زیستسازگاری و رفتار رهایش اسانس رزماری توسط هیدروژل ها مورد ارزیابی قرار گرفت. تصاویر SEM نشان داد که سطح ذرات شیشه زیست فعال پس از جذب اسانس متفاوت شده است و همچنین هیدروژل های ساخته شده (بعد از پاسخ دهی به تحریک حرارتی ۳۷ درجه سانتی گراد) دارای تخلخل مناسب و توزیع تخلخل یکنواخت بودند. بر اساس نتایج آماری مشخص شد شیشه زیست فعال بر درصد تخلخل (۱۵۰-۱۷۰)%، تورم (۳۰۰)% و تخریب هیدروژل ها (۱۰۰% تخریب به مدت ۳۰ روز) اثر معناداری ندارد. همچنین نشان داده شد با افزایش میزان شیشه زیست فعال، مدول فشاری نمونه ها افزایش می یابد (۰۱/۰-۰۵/۰ مگاپاسکال). بر اساس نتایج آماری هیچگونه تفاوت معناداری بین زیستسازگاری

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، سدیم آلژینات ، شیشه زیست فعال ، هیدروژل ، تزریق پذیر