معماری خواب: تاثیر بهینه سازی عناصر فضای اتاق خواب در بهبود کیفیت خواب با استراتژی عصب محور

خواب یکی از مهمترین عواملی است که تاثیر بسزایی در سالمت و شادی افراد دارد، اتاقی که در آن استراحت می کنیم، می تواند عامل بوجود آورنده تعادل و سالمتی انسان باشد. دکوراسیون داخلی، به عنوان دانش از طراحی معماری، هنرچیدمان، رنگشناسی، روانشناسی محیط و کلیه مفاهیمی که بیان ظاهر فضای داخلی را بر اساس اصولی معمارانه و خالقانه ارائه می نمایاند، شناخته می شود. مردم کشورهای توسعه یافته بیش از ۹۰ درصد زمان خود را در محیط های ساخته شده می گذرانند که بعد از شیوع کوید ۱۹ بیشتر افزایش یافته است. با این وجود دانش نظام یافته اندکی در مورد تاثیرات عمیق و اغلب پنهان آن بر وضعیت جسمی و مغز انسان در اختیار است. خواب یک وظیفه اساسی است که برای انسان ها حیوانات از گیاهان تا میکروژن ها بدون توجه به سن، جنسیت، یا نژاد ضروری است. انسان دارای دو بعد فیزیکی و غیرفیزیکی است و فضاهای معماری هم از کالبد عملکردی و اتمسفر فضایی متفاوت تشکیل شده اند. افزایش سطح بهینه سازی محیط اتاق خواب بر کیفیت خواب تاثیر قابل توجه را دارا می باشد و بازتاب مستقیم بر عملکرد ها و تصمیم گیری های روزانه در زمان کار، رانندگی و تحصیل را به همراه دارد. هدف پژوهش حاضر شناسایی و تجزیه تحلیل اطلاعاتی که در رابطه با تاثیر مولفه های کالبدی و اتمسفر معماری در اتاق خواب را بر پایه پارامترهای موثر در بهبود کیفیت خواب را که از علوم نوین معماری اعصاب استفاده کرده اند مورد بررسی قرار می دهد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و حاکی از روش تحقیق توسعه ای و از نوع کیفی آزمایشی می باشد که از طریق بررسی جامع مقالات و ادبیات علمی و نتایج آزمایشات تخصصی به اتالف بین طراحی کالبدی اتاق خواب و رعایت پیش شرایط مناسب کاربر از جمله خطوط طراحی، جهت گیری، چیدمان مبلمان، پالت های رنگی، کنترل نور و صوت و وضعیت تغذیه و عادات ورزش و ساعت خواب منظم کاربر با تمرکز بر استراتژی معماری عصب محور ناجی انسان می پردازد. با برنامه ریزی هوشمندانه عناصر اتاق خواب می توان تاثیر مستقیم در کاهش استرس، کنترل دما بدن و ترشح مناسب هورمون ملاتونین در بالابردن کیفیت خواب را منجر شود.

کلیدواژه ها:

خواب ، اتاق خواب ، معماری عصب محور ، زیبایی شناسی