بازشناخت شاخص ها و رویکردهای ارزیابی 'عمومی بودن' فضاهای شهری

فضاهای عمومی شهری به عنوان مهمترین عناصر تشکیل دهنده ساختار فضایی شهرها و از گسترده ترین مفاهیم در پژوهش های شهرسازی به شمار می روند که همواره بحث 'عمومیت' و 'ارزیابی عمومیت' آنان مورد توجه و محل مناقشه بوده است. هدف اصلی پژوهش حال حاضر آنست که ضمن بررسی جامع و یکپارچه هر یک از مفاهیم مرتبط با فضای عمومی شهری با تاکید بر واژه شناسی آنان و تدقیق پنداره 'عمومیت' با رویکردهای خاص آن، عوامل سنجش 'عمومیت' در فضای شهری را مورد بررسی قرار دهد. بر این پایه، پژوهش کاربردی حاضر با رویکرد توصیفی، تحلیلی انجام و جهت تدوین مبانی نظری مرتبط با مفاهیم فضا، مکان، شهر، عمومیت، رویکردهای استقرایی و قیاسی آن و همچنین عوامل ارزیابی 'عمومیت' در فضای شهری از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. یافته ها و نتایج این پژوهش، نمایانگر وجود ۹ مدل مختلف جهت سنجش عمومیت فضای شهری است. مولفه های ارائه شده در مدول ۹ گانه، از هم پوشانی برخوردارند و بیشترین اشتراک میان این مولفه ها شامل مدیریت، مالکیت، کاربران و دسترس پذیری می باشد.

کلیدواژه ها:

فضا ، مکان ، عمومیت ، رویکرد استقرایی ، رویکرد قیاسی ، مدلهای ارزیابی عمومیت فضا