بررسی ارتباط بین سنخ های شخصیتی (روان رنجورخویی) با میزان تهدید برای سایر رانندگان در رانندگان حرفه ای و سواری

عملکرد ایمن و شایسته در رانندگی یک مهارت ضروری در زندگی مدرن است و از این رو درک عوامل مرتبط با رفتار رانندگی مناسب به افزایش عملکرد بهینه در رانندگان منجر می شود. آمار تلفات جاده ای در جهان به طرز غیرقابل قبولی همچنان بالاست. گرچه طی دو دهه اخیر تدابیر متعددی جهت کاهش تعداد تصادفات جاده ای اندیشیده شده، براساس آخرین گزارش سازمان بهداشت جهانی هدف اصلی این اقدامات که کاهش ۵۰ درصدی تصادفات تا سال ۲۰۲۰ بود، حاصل نشده است. در آخرین گزارش منتشر شده تعداد تلفات جاده ای بیش از ۱.۳۵ میلیون نفر تخمین زده شده است که با این احتساب، تصادفات هشتمین عامل اصلی مرگ و میر در بین جوامع بشری است. در اینجا سعی شد با استفاده از نمونه های رفتارشناسی رانندگی و سنخ های شخصیتی به بررسی میزان تهدید رانندگان بر یکدیگر بپردازیم. نمونه های جمع آوری شده در این پژوهش ۴۰۰ نفر از رانندگان وسایل نقلیه سبک و ۳۰۳ نفر از رانندگان وسایل نقلیه سنگین می باشند. در بررسی و ارزیابی داده های آماری استنتاج شده است که ویژگی روان رنجورخویی بین سنخ های شخصیتی خطرآفرین تر برای رانندگان می باشد و ضریب تاثیر بالاتری در رانندگان سنگین نسبت به سایر رانندگان دارد، لذا با نتیجه حاصل شده راهکار می تواند اهتمام بیشتر جهت صدور مجوز رانندگی و استفاده از دوره های آموزشی جهت آگاهی از سنخ های رفتاری و در کنار آن استفاده از شبیه سازهای رانندگی جهت کنترل و ارتقای سطح رانندگان بکوشیم.

کلیدواژه ها:

رفتار رانندگی ، سنخ شخصیتی ، رانندگان حرفه ای ، رانندگان سبک ، روان رنجورخویی ، تخلفات