تحلیل و ارزیابی مد های حمل و نقل عمومی در کلان شهرها با استفاده از روش تاپسیس

در دهه های اخیر توسعه روزافزون شهرنشینی و رشد شهرها، تقاضا برای حمل و نقل و جابه جایی را افزایش داده است که این امر مشکلات بسیاری از قبیل تراکم ترافیک، آلودگی های صوتی و هوا، اتلاف انرژی و زمان، افزایش مصرف سوخت و اسطولک وسایل نقلیه و غیره را به وجود آورده است. یکی از راه های مقابله با مشکلات متاثر از افزایش تقاضای حمل و نقل در درون شهرها، توسعه سیستم های حمل و نقل عمومی است. انتخاب مد حمل و نقل همگانی مناسب در کلان شهرها همواره یکی از مهم ترین مسائل مدیران شهری بوده است؛ لذا تحلیل و ارزیابی مد های حمل و نقل همگانی در کلان شهرها با توجه به ویژگی های آن مد و خدماتی که هریک به کاربران می دهد، به صورت توامان ضروری است. در تحقیق حاضر با استفاده از روش تاپسیس، عوامل موثر بر افزایش مطلوبیت حمل و نقل همگانی از دو دیدگاه مدیران و کاربران به صورت هم زمان پرداخته شده است. چهار مد حمل نقل عمومی شهری مورد بررسی در این مقاله BRT، LRT، Monorail و مترو است. عوامل موثر بر دیدگاه کاربران شامل: زمان سفر، آسایش مسافرین و مسائل زیست بوده و عوامل تاثیرگذار بر دیدگاه مدیران شامل: توانایی ساخت مدت زمان ساخت اولیه، ظرفیت مسافر پوشش دهنده، هزینه های ساخت و هزینه های است که در نتیجه. باتوجه به داده های این پژوهش گزینه های Monorail و LRT دارای کمتری مطلوبیت بوده اند و پس از آن گزینه مترو تنها برای مسیرهایی که تقاضای مسافر بسیار زیاد بوده (بیش از ۰۵ هزار نفر) و نیازمند سیستم حمل و نقلی انبوه است، مطلوبیت اقتصادی و اجرایی داشته و در غیر این شرایط سیستم BRT به صرفه ترین شیوه حمل برای مسیرهای کوتاه با میزان تقاضای کم است.

کلیدواژه ها:

انتخاب مد ، مدیریت تقاضای حمل و نقل ، حمل و نقل عمومی ، مترو ، BRT