بررسی پیوند معمار و طبیعت در جهت طراحی پایدار در راستا معماری بیوفیلیک به عنوان راه حلی مناسب در بهبود کیفیت زندگی

امروزه اهمیت توجه به محیط زیست و پایداری در معماری بیش از پیش احساس می شود. در این میان، معماری بیوفیلیک به عنوان رویکردی نوین برای بازآفرینی ارتباط میان انسان و طبیعت، جایگاه ویژه ای یافته است. این پژوهش با هدف بررسی نقش پیوند معمار و طبیعت در راستای طراحی پایدار، به تحلیل اصول و کاربردهای معماری بیوفیلیک می پردازد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از منابع علمی و مطالعات موردی، تاثیر عناصر طبیعی بر بهبود کیفیت زندگی انسان ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که استفاده از الگوهای بیوفیلیک مانند نور طبیعی، تهویه مناسب، پوشش گیاهی و عناصر طبیعی، نه تنها باعث کاهش مصرف انرژی و حفظ منابع محیطی می شود، بلکه ارتقاء سالمت جسمی و روانی کاربران فضا را نیز به دنبال دارد. این پژوهش بر اهمیت درک عمیق معماران از همزیستی با طبیعت تاکید دارد و راهکارهایی برای بهکارگیری اصول بیوفیلیک در طراحی های پایدار ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، طراحی پایدار ، پیوند معمار و طبیعت ، کیفیت زندگی ، محیط زیست