کاربست «الگوریتم های ژنتیک» و روش «مدل سازی پارامتریک» در فرایند طراحی مبتنی بر عملکرد

در این مقاله یک روش و پشتیبانی دیجیتال مرتبط برای طراحی مبتنی بر عملکرد بین رشته ای ارائه شده است و با توجه به نیاز به افزایش محدوده عملکردهای مورد نظر در طول مرحله طراحی مفهومی با عملکرد مهندسی مورد بررسی قرار گرفت که منجر به فرآیند معماری می گردد و هدف آن افزایش استفاده از ارزیابی های عددی در طول مرحله مفهومی می باشد. با تاکید بر اهمیت هندسه در فرآیند طراحی معماری و مدل سازی پارامتری به واسطه قابلیت خود برای ایجاد گزینه های طراحی هندسی، به عنوان پشتیبانی برای مراحل اولیه فرآیند طراحی مطرح گردید و مزایای ایجاد شده با تجزیه پیچیدگی بر اساس سطوح مختلف پارامتری سازی و با ایجاد محدوده های گسترده گزینه های طراحی توضیح داده شد، و دشواری های مربوط به بررسی راه حل های طراحی پارامتری مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در این راستا، این مطالعه بر ارتقاء بالقوه فرآیند طراحی و تبدیل یک تعریف انتزاعی به معیارهای قابل سنجش تاکید دارد، که در مرحله اولیه با معرفی اطلاعات ارزیابی های عددی و شبیه سازی های عملکرد همراه با گونه های در حال تکامل راه حل های معماری بررسی گردید. به این منظور، مدل سازی پارامتری برای توصیف فرم و تغییرات احتمالی آن در نظر گرفته شده است و الگوریتم های ژنتیک به عنوان ابزاری برای بررسی این ارتباط بین فرم و کارایی ارائه شده اند.

کلیدواژه ها:

الگوریتم های ژنتیک ، مدل سازی پارامتریک ، طراحی متنی بر عملکرد