طراحی اقامتگاه بومگردی با رویکرد توسعه و ترویج معماری بومی با تحقق معماری پایدار

اقامتگاه بوم گردی، به دلیل ظرفیت بالایی که برای آشنایی گردشگران با فرهنگ بومی و عناصر عییعی منطقه دارد، نقش مهمی را در صنعت گردشگری ایفا می کند. یکی از عوامل موثر در جذب گردشگران به بوم گردی، طراحی جذاب برگرفته از معماری سنتی اقلیم اقامتگاه است. بوم گردی سنتی ترین روش برای مشاهده زیبایی های بوم و عییعت عناصر منطقه است که در آن بیشتر از هر چیز به عییعت و حیات آن غوطه می شوند. اقامتگاه بوم گردی نه تنها محلی است برای پذیرایی از بوم گردان یا هر مسافر دیگری که به حیات عناصر علاقه دارد، بلکه با هدف غوطه وری در محیط زیبایی ترین عناصر بومی اداره شده است. طراحی خانه بومی، عنصری مهم از اقامتگاه های بوم گردی است. این روش برای جذب گردشگران، طراحی ایده آل اقامتگاه ها با استفاده از معماری سنتی خاص آن منطقه است. در واقع هدف از طراحی اقامتگاه بوم گردی، ارائه شناخت کمترین آسیب به زیبایی بومی منطقه است. اگر معماری این ساختمان ها با اقلیم آن باشد، عالی است بر اینکه می تواند خصوصیات خاص فرهنگی و عادیات و رسوم آن منطقه را نشان دهد می تواند به نرفه جویی در مصرف انرژی کمک کند. بنابراین طراحی اقامتگاه گردشگری، باید هم جلوه گر فرهنگ منطقه مورد نظر باشد و هم به نوعی زیبایی بومی اقلیم منطقه را نمایان سازد. بنابراین هدف این مقاله درکی از نوعی معماری بومی عشناساند ارزش های نهایی در آن درجهت گلدبی معماری پایدار می آید.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، بومگردی ، انرژی ، پایداری