نقش و تاثیر نماهای خورشیدی در معماری

بهره برداری از نور روز در معماری، عالوه بر تامین نیازهای روانی و جسمی انسان، مصرف انرژی های فسیلی را نیز کاهش می دهد. از این دیدگاه، معماری غنی کشور ما دستاوردها و تجربیات ارزشمندی دارد که نیازمند بازشناسی و معرفی به جامعه معماری ایران و جهان است. استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر می تواند راه حل مناسبی برای کاهش مشکلات ناشی از استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر باشد. منابع انرژی تجدیدناپذیر محدود هستند و آلودگی های زیست محیطی فراوانی را به جا می گذارند. از طرفی، منابع انرژی تجدیدپذیر پاک هستند و استفاده از آنها مزایای فراوانی به همراه دارد. انرژی خورشیدی یکی از منابع تجدیدپذیر است که استفاده از آن در ساختمان مزایای فراوانی را می تواند به همراه داشته باشد. از دهه هفتم قرن بیستم، بسیاری از اصطالحات و تعاریف ظهور کرده و تلاش نمودند تا یک سبک معماری مبتنی بر اصول اتخاذ شرایط اقلیمی و بهره برداری از پتانسیل منابع انرژی مانند نور خورشید را تشریح نمایند. نظریه معماری عموما بر ارتباط متقابل ساخت و سازهای ساختمانی و اشکال معماری تمرکز دارد. اما در فرآیند طراحی اشکال معماری، عناصری که به طور غیرمستقیم با پایه ساخت ساختمان ارتباط دارند، نیز شامل می شوند. راه های تحمل گرمایش، تهویه، تامین آب و غیره، به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر طرح معماری تاثیر می گذارد. یکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر شکل ساختمان، عناصر مربوط به انرژی خورشیدی است. مسایل چگونگی تاثیر انرژی خورشیدی بر شکل دهی معماری ساختمان ها در این مقاله شرح داده شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، بهبود مصرف انرژی ساختمان ، طرح ساختمانی خورشیدی ، گرمایش خورشیدی