پیش بینی کیفیت ارتباط با همسالان بر اساس خودکنترلی و بحران هویت در نوجوانان

هدف از این پژوهش پیش بینی کیفیت ارتباط با همساالان بر اساس خودکنترلی و بحران هویت در نوجوانان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر شیراز بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ در این شهر در مدارس مشغول تحصیل بودند که تعداد آنها بیش از ۱۰۰۰۰ نفر بود. حجم نمونه تعداد ۳۰۰ نفر از دانش آموزان بود که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل، پرسشنامه ی ارتباط با همساالان بر اساس خودکنترلی و بحران هویت بود. داده های به دست آمده در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و آزمون فرضیه ها در سطح استنباطی به کمک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد خودکنترلی به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی کیفیت ارتباط با همساالان میباشد. از دیگر نتایج این بود که بحران هویت به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی کیفیت ارتباط با همساالان میباشد.

کلیدواژه ها:

ارتباط با همساالان ، خودکنترلی ، بحران هویت