بررسی رابطه بین خودکارآمدی و سالمت معنوی با مهارتهای ارتباطی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بجنورد

هدف کلی پژوهش حاضر 'بررسی رابطه بین خودکارآمدی و سالمت معنوی با مهارتهای ارتباطی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بجنورد' بود. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نوع پژوهش و شیوه اجرا توصیفی-پیمایشی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بجنورد به تعداد ۱۶۱۸۱ (نفر ۸۴۰۰ پسر و ۷۷۸۱ دختر) نفر که ۳۷۵ نفر طبق فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده های این پژوهش توسط سه پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (۲۰۰۲)، سالمت معنوی پولوتزین و الیسون و مهارتهای ارتباطی ماتسون (۱۹۸۳) جمع آوری شد که روایی محتوایی آن ها توسط اساتید و خبرگان حوزه روانشناسی تایید شد و پایایی آن ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ باالی ۰.۷۰ برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از (جدول توزیع فراوانی، نمودار، میانگین، انحراف معیار و محاسبه شاخص های مرکزی و پراکندگی) و در بخش آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها و تعمیم نتایج از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و سالمت معنوی با مهارتهای ارتباطی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بجنورد رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=۰.۸۲۵). همچنین متغیر خودکارآمدی و سالمت معنوی با هم توانستند ۶۸ درصد از واریانس معادله مهارتهای ارتباطی را تبیین نمایند. در نتیجه گیری کلی می توان گفت خودکارآمدی و سالمت معنوی می توانند عاملی برای افزایش مهارتهای ارتباطی دانش آموزان گردند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، سالمت معنوی ، مهارتهای ارتباطی