بررسی رابطه بین کیفیت یادگیری در مدارس سبز و مدارس معمولی (مدارس منطقه ۴ شهر ارومیه)

مدارس سبز یکی از مهمترین برنامه ها برای بهبود کیفیت یادگیری در جهان است و امروزه در شهرهای ایران نیز مورد توجه قرار گرفته است. مدرسه سبز، فرصتی مناسب در اختیار جامعه آموزشی است تا بتوان با آن تعامل بین فرد و طبیعت و بهبود روحیات و شرایط دانش آموزان را فراهم نمود. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت یادگیری در مدارس سبز و معمولی بوده و به دنبال یافتن پاسخ این سوالات هستیم که آیا رابطه معناداری بین مدارس سبز و بهبود کیفیت یادگیری آموزشی در کودکان وجود دارد یا نه و آیا می توان در شهر ارومیه این مدارس را اجرایی نمود یا خیر؟. این پژوهش بر اساس هدف کاربردی بوده و بر اساس ماهیت توصیفی-تحلیلی است. شاخص ها با مطالعه منابع کتابخانه ای و اسنادی استخراج شده اند و در متن پژوهش وارد گردیده اند. در این پژوهش از نرم افزار GIS برای تولید نقشه و از روش ساختاری-تفسیری Ism برای تحلیل اطلاعات پرسشنامه ای که به روش دلفی تهیه شده است، استفاده گردیده است. نتایج به شرح زیر است: بر اساس تحلیل های صورت گرفته نتایج به این شرح است که سه مولفه (آموزش اخلاق زیست محیطی، توجه به تعلیم و تربیت، نحوه بهره گیری از فناوری ها) در صدر شاخص ها قرار گرفته اند و باید به آنها توجه شود و می توان گفت شهر ارومیه پتانسیل استفاده از مدارس سبز در سطح شهر را دارا می باشد و با فراهم آوردن امکانات و زیرساخت ها می تواند به این مهم دست یافت. از طرفی رابطه تنگاتنگی بین بهبود کیفیت یادگیری و استفاده از مولفه های مدارس سبز در مدارس وجود دارد پس می توان گفت استفاده از مدارس سبز امری مهم و ضروری هم برای ارتقا کیفیت یادگیری و هم برای ارتقا روانی و شخصیتی دانش آموزان برای ساخت آینده ای بهتر می باشد پس مدارس سبز باید جایگزین مدارس معمولی گردد.

کلیدواژه ها:

کیفیت یادگیری ، روانشناسی محیطی ، مدارس سبز ، روانشناسی کودکان ، ساختاری-تفسیری ، Ism