اثربخشی برنامه درسی ترکیبی مبتنی بر رویکرد منعطفانه بر انعطاف پذیری شناختی و اضطراب ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی

ریاضیات از جمله دروس بسیار مهمی است که همواره دانش آموزان در این درس با مشکلاتی مواجه هستند. این پژوهش با هدف اثربخشی برنامه درسی ترکیبی مبتنی بر رویکرد منعطفانه بر انعطاف پذیری شناختی و اضطراب ریاضی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی انجام شد. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ نوع داده های گردآوری شده، کمی و مبتنی بر رویکرد شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون – پس آزمون با دو گروه آزمایش و گواه) بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی شهرستان سراب دوره-چگنی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بودند که از بین آنها تعداد ۶۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب ریاضی بادت (۲۰۱۱) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) بود. داده های پژوهش در دو بخش توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره یا مانکووا) با بکارگیری نرم افزار SPSS ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد آموزش ترکیبی انعطاف پذیر بر افزایش انعطاف پذیری شناختی و کاهش اضطراب ریاضی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد اندازه اثرهای به دست آمده نشان می دهد آموزش ترکیبی انعطاف پذیر تا ۵۶.۰ درصد بر کاهش اضطراب ریاضی و تا ۵۹.۰ بر افزایش انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، اضطراب ریاضی ، انعطاف پذیری شناختی ، ریاضیات ، برنامه درسی