آموزش برای توسعه پایدار در نظام ارزشی معلمان

آموزش توسعه پایدار همه آنچه را که از مفهوم توسعه پایدار الزم است در وحدت حوزه های اکولوژیکی، اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی نشان می دهد. کاهش آموزش برای توسعه پایدار به تهدیدی برای ارزش های مرتبط با تفسیر انسان گرایانه از آموزش تبدیل شده. اولا مطلق شدن ارزش های محیطی و عدم تلفیق موثر این ارزش ها با ارزش های اجتماعی و بخشی از ارزش های اقتصادی است. ثانیا کمبود نیازها و ارزش های معلمان و اصول روش شناختی ارزشی در تلفیق ارزش های محیطی و انسانی وجود دارد. ثالثا، تا حد زیادی در حاشیه آموزش برای توسعه پایدار، مشکالت دگرگونی خود جامعه، روابط اجتماعی، فرهنگ، راه های ارتباطی، تعامل افراد با یکدیگر و همچنین مولفه عاطفی چنین تعاملی قرار دارد. یکی از راه های ممکن برای حل این مشکالت را می توان شکل گیری ویژگی های ارزشی-شناختی معلمان جدید و سازگارتر با نیازهای توسعه پایدار دانست. الگوی جدید آموزش باید بر مردم به عنوان هدف اصلی توسعه پایدار تمرکز کند و تغییرات ارزشی را تابع وظیفه اجتماعی شدن و انسانی سازی توسعه اجتماعی با در نظر گرفتن محدودیت های محیطی کند. بر اساس نتایج پژوهش، توجه به رشد هوش اجتماعی، هوش هیجانی، هوش ارتباطی و هوش عملی ضروری است. برای آموزش مناسب تر متخصصان در زمینه آموزش برای توسعه پایدار، گسترش همکاری با سازمان های دولتی و غیردولتی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، توسعه پایدار ، انسان گرایی ، بوم شناسی ، ارزش ها ، هوش اجتماعی