آموزش برای توسعه پایدار در درس علوم: موردی از برنامه آموزش معلمان علوم

آموزش نقش کلیدی در حصول اطمینان از تجهیز همه فراگیران به دانش و مهارت های مورد نیاز برای ارتقای توسعه پایدار ایفا می کند. اهداف توسعه پایدار سازمان ملل ) SDG SDG ( چالش های کلیدی زمان ما را با اهدافی برای محافظت از سیاره زمین، پایان دادن به فقر و بهبود چشم انداز همه مردم تا سال ۰۲۰۲ تعیین می کند. با افزایش چالش های جهانی از جمله دسترسی به مراقبت های بهداشتی و تغییرات آب و هوایی، نیاز به اقدام حتی شدیدتر است. آموزش عاملی برای تغییر است و فرصت هایی را برای حمایت از فراگیران ارائه می دهد تا چگونگی مشارکت آنها در تجارب آموزشی متحول کننده را که بر ساختن جهانی پایدارتر تمرکز دارد، نشان دهند. آموزش علوم با توجه به ماهیت رشته، دانشی که منعکس می کند و تمرکز آن بر رویکردهای آموزشی مبتنی بر تحقیق، فرصت های منحصر به فردی را برای کشف پایداری فراهم می کند. این مطالعه به بررسی ماهیت علوم به عنوان یک رشته دانشگاهی می پردازد، زیرا در تدریس برنامه آموزش علوم )علوم زیستی( در مقطع کارشناسی در یک موسسه آموزش عالی ) HEIHEI ( و ظرفیت آن برای ادغام آموزش برای توسعه پایدار زندگی و درک می شود. این مطالعه با تحقیق بر روی دانشجو معلمان انجام شد و مشاهدات از سخنرانی ها، جلسات آزمایشگاهی، و سفرهای میدانی انجام شد. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها به پیوند قوی بین علوم و جامعه در آموزش علوم و نیاز یادگیرندگان به توسعه سواد علمی انتقادی اشاره می کند که آنها را قادر می سازد به طور معناداری دیدگاه های متعدد ارائه شده در رسانه ها و بحث های عمومی مرتبط با موضوعات پایداری را هدایت کنند. یافته ها نشان می دهند که در حالی که موضوعات پایداری در برخی از ماژول ها در برنامه نفوذ می کرد، به جای اجازه دادن به کاوش انتقادی مسائل، تاکید بر انتقال دانش فنی سخت بود. نتایج همچنین برخی چالش های خاص رشته را برای اتخاذ رویکردهای آموزشی گفتمانی در برنامه آموزش علوم برجسته می کند

کلیدواژه ها:

آموزش علوم. آموزش برای توسعه پایدار ، مسائل علمی اجتماعی ، دانشجو معلمان