برنامه درسی و محیط یادگیری در زیست بوم جدید

امروزه مدرسه خود نقش یک معلم را در تعلیم و تربیت دارد و نمی توان نقش این فضا را در بهبود و کیفیت آموزش نادیده گرفت. ورود فناوری های نوین به نظام آموزش و پرورش موضوعی است که در سال های اخیر مورد توجه مسئولان و سیاست گذاران داخلی واقع شده است و با وجود توجه به آن در سیاست ها به علت گسترش فناوری ها و ورود تجهیزات نوینی مانند بردهای هوشمند، پلتفرم های مدیریت یادگیری (LMS)، برنامه های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) و... به عرصه آموزش، همچنان موضوع مهمی به شمار می رود. دیدگاه جدید نسبت به آموزش، به جای تزریق و انتقال مطالب به دانش آموز او را به جستجو و کشف وا می دارد. بر این اساس مدارس مدرن بیش از آن که محل سخنرانی های یک سویه معلمین باشد، کانون تحرک اجتماعی دانش آموزان و محیط ترغیب کننده نیروی خودباوری و خود ادراکی آنهاست، از سوی دیگر روند توسعه تجهیزات هوشمند و فضاهای جدید و خالق و ابزار مناسب در آموزش و پرورش کشور عزیزمان محل بحث بوده و آسیب شناسی آن می تواند برای سیاست گذاری های بعدی اهمیت فراوانی داشته باشد. در پژوهش حاضر با مطالعه فضاهای مطلوب و شاد و همچنین تجهیزات و ابزارهوشمند آموزشی سعی بر آن شده تا به توسعه مسیر فرهنگی آینده که در واقع بیانگر مسیر توسعه آموزش و پرورش می باشد، اهمیت ویژه داده شود. همچنین با توجه به اهمیت جایگاه سیاست گذاری در مسیر توسعه، سیاست های موجود هوشمندسازی در ایران در راستای ایجاداین مدارس مطابق با سند تحول بنیادین در چشم انداز سال ۴۱۴۱ و از رهگذر ورود فناوری های نوین در این مسیر بیان شده است.

کلیدواژه ها:

محیط یادگیری ، فضای آموزشی ، هوشمندسازی ، مدرسه