بررسی نقش میانجی اضطراب کرونا و شادکامی در رابطه بین تجربه کرونا و پرخاشگری (مورد مطالعه: دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهر ارومیه)

گسترش بیماری کرونا، افزایش ابتال و اضطراب ناشی از آن، شرایطی را فراهم کرده است که بر رفتار و هیجانهای افراد تاثیرگذار بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اضطراب و شادکامی در رابطه بین تجربه کرونا و پرخاشگری است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد (حدودا ۲۰۰۰۰ نفر)، نمونه تحقیق شامل ۳۸۴ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تجربه کرونا (محقق ساخته)، پرسشنامه اضطراب کرونا (علی پور و همکاران، ۱۳۹۸)، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه شادکامی هیلز و آرگیل (۲۰۰۲) بود که به صورت آنالین در اختیار دانش آموزان شهر ارومیه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار رگرسیون و تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که تجربه کرونا بر اضطراب کرونا، شادکامی و پرخاشگری تاثیرگذار است و شادکامی و اضطراب کرونا نقش میانجی بین تجربه کرونا و پرخاشگری را دارد. بر اساس نتایج به دست آمده، با افزایش تجربه و اضطراب کرونا، دانش آموزان شادمانی و طراوت خود را از دست داده و به سوی رفتارهای ناسازگار نه همانند پرخاشگری سوق پیدا می کنند، بنابراین، نیاز است که برنامه های بازسازی روانشناختی و اجتماعی مطلوبی برای بهبود وضعیت رفتارهای ناسازگارانه و هیجان های مثبت ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

اضطراب کرونا ، تجربه کرونا ، پرخاشگری ، شادکامی