موانع فرهنگی و عملی تاثیرگذار بر دسترسی زنان افغانستان به عدالت با روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) (مطالعه موردی: زنان شهر کابل و غزنی)

دسترسی زنان به عدالت، بر اساس حق دسترسی به عدالت، این زمینه را فراهم می آورد که زنان به دستگاه های قضایی که مراجع تامین کننده عدالت رسمی می باشند، بدون قید و شرط دست یابند. لکن گاهی یک سلسله موانع بر دسترسی زنان به عدالت تاثیر می گذارد که این موانع می تواند فرهنگی و عملی باشد. در تحقیق حاضر، برای رتبه بندی موانع فرهنگی و عملی تاثیرگذار بر دسترسی زنان افغانستان به عدالت در شهرهای کابل و غزنی، از روش (AHP)، استفاده گردیده و از طریق نرم افزاز (Expert Choice)، معیارها وزن دهی شده است. پرسش نامه این تحقیق، میان ۵۵ تن از زنان و مردان در شهرهای کابل و غزنی در سال ۱۴۰۰ توزیع گردیده و معیارها با استفاده از روش دلفی، انتخاب شده است. نرخ سازگاری (۰. ۰۳) حاصل شده که، نشان می دهد، نتایج تحقیق قابل قبول می باشد. نتایج تحقیق مبین آن است که موانع فرهنگی تاثیرگذارتر نسبت به موانع عملی می باشد. باورهای دینی با دریافت ارزش وزنی (۰. ۲۵۲)، در رتبه اول، کلیشه های جنسیتی با ارزش وزنی (۰. ۲۱۴)، از دید پاسخ دهندگان در رتبه دوم و سومین مانع با ارزش وزنی (۰. ۱۱۹)، عدم آگاهی (حقوقی و روند کاری دادگاه) است. نتیجه این تحقیق، با تحقیق فاطمه همدانیان و دیگران (۱۳۹۸)، در ایران و دایکو و مصطفی (۲۰۱۶م)، در ترکیه، یکسان می باشد. آنان نیز دریافت ند که موانع فرهنگی و عملی به ترتیب از موانع تاثیرگذار بر دسترسی زنان به عدالت در حوزه مطالعاتی شان می باشد.

کلیدواژه ها:

موانع فرهنگی ، موانع عملی ، تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، دسترسی زنان به عدالت ، جنسیت.