مطالعه تجربی راندمان براده برداری و بافت سطحی ماشینکاری شده در فرآیند اسپارک بر روی آلیاژ تیتانیوم آلومیناید

ترکیب بین فلزی تیتانیوم آلومیناید گاما جزو گروه اندکی از مواد جدید است که قابلیت استفاده در کاربردهای سازه ای در دمای بالا را دارا می باشد، چرا که نسبت استحکام به چگالی و نسبت مدول الاستیسیته به چگالی، بسیار بالایی دارد. در این تحقیق برای دو نوع سیال دی الکتریک نفت سفید و آب دی یونیزه، تاثیر مهمترین پارامترهای ورودی فرآیند ماشینکاری تخلیه الکتریکی یعنی شدت جریان پالس و زمان روشنی پالس بر روی مشخصه های خروجی فرآیند مانند نرخ براده برداری، فرسایش نسبی ابزار و برخی شاخص های یکپارچگی سطح قطعه کار مانند زبری سطح، توپوگرافی سطح و ترک های سطحی تشکیل شده بعد از ماشینکاری بررسی می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که خشن کاری ترکیب بین فلزی تیتانیوم آلومیناید بر خلاف پرداخت کاری آن به روش تخلیه الکتریکی، با راندمان بسیار بالاتری انجام پذیر است. به دلیل هدایت حرارتی بیشتر آب نسبت به نفت، هدررفت انرژی و گسترش شعاع کانال پلاسما در آب نسبت به نفت بیشتر است و این عامل باعث می گردد که انرژی حرارتی بیشتر و متمرکزتری به سطح نمونه های ماشینکاری شده در نفت وارد شود. در نتیجه، میزان دانسیته ترک های سطحی، مقدار زبری سطح و شدت تغییر توپوگرافی سطح بر روی سطح نمونه ماشینکاری شده در نفت سفید بیشتر از سطح نمونه مربوط به آب دی یونیزه می باشد ولی در مقابل نرخ براده برداری با دی الکتریک نفت سفید بسیار بیشتر از آب دی یونیزه است و فرسایش نسبی ابزار در حین ماشینکاری با نفت به مقدار قابل توجهی کمتر از آب دی یونیزه است.

کلیدواژه ها:

Electrical discharge machining ، Dielectric fluid ، Titanium aluminide intermetallic compound ، Machinability ، Surface integrity ، ماشینکاری تخلیه الکتریکی ، سیال دی الکتریک ، ترکیب بین فلزی تیتانیوم آلومیناید ، قابلیت ماشینکاری ، یکپارچگی سطح