تحلیل فرآیندی و ماکروساختاری اتصال لوله های مسی به لوله های کامپوزیت فیبر کربنی با فرآیند اتصال دهی الکترومغناطیسی

امروزه نیاز صنعت به اتصال فلزات غیرهم جنس به خصوص در صنایع خودروسازی و هواپیماسازی افزایش پیدا کرده است. در این راستا، به­منظور انجام اتصال بین فلزات، از روش های جدیدی تحت عنوان اتصال حالت جامد استفاده شده است که در میان این روش ها، اتصال­دهی به روش الکترومغناطیسی از سایر روش ها کم هزینه تر و با سرعت بالاتر انجام می شود. در این پژوهش، ابتدا امکان سنجی اتصال لوله مسی به لوله کامپوزیتی به روش الکترومغناطیسی و کیفیت اتصال مورد مطالعه قرار گرفته است. سپس تاثیر  پارامتر فرآیندی ولتاژ جوشکاری بر خواص مکانیکی استحکام توسط آزمایش حلقه مورد بررسی قرار گرفته است. در انتها هم به منظور بررسی سختی سطح نمونه های جوشکاری شده از آزمون سختی سنجی ویکرز استفاده گردید. نتایج نشان می­دهد که اتصال نمونه های مس به کامپوزیت به خوبی انجام گرفته است. مشاهده شده است که با افزایش ولتاژ، بدلیل بیشتر شدن انرژی برخورد دو لوله، نیروی اتصال به میزان حدود ۲ برابر افزایش پیدا کرده است. در نمونه ۸  کیلوولت، به دلیل افزایش سرعت برخورد، تغییرشکل پلاستیک شدیدتری نسبت به دیگر نمونه ها ایجاد شده که سبب تغییر شکل موضعی بیشتر فصل مشترک جوش و در نتیجه افزایش سختی شده است. سختی فصل مشترک در این نمونه نسبت به نمونه ۵ کیلوولت حدود ۸ درصد بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

Electromagnetic Joining ، Ring Test ، Composite-Copper Joint ، Joint Strength ، Joint Hardness ، اتصال دهی الکترومغناطیسی ، آزمایش حلقه ، اتصال کامپوزیت-مس ، استحکام اتصال ، سختی اتصال