نقش سکوت سازمانی در پیش بینی فرسودگی شغلی و مولفه های آن: مطالعه موردی کارکنان دانشگاه ملایر

مقدمه: پیشرفت سازمان ها در گرو مشارکت، ارائه ایده ها و دیدگاه های انتقادی و سازنده منابع انسانی و سرمایه های فکری است. این پژوهش به منظور مطالعه نقش سندرم سکوت سازمانی در فرسودگی شغلی کارکنان طراحی و اجرا گردیده است. همچنین روابط بین متغیرهای پژوهشی با متغیرهای جمعیت شناختی مورد آزمون قرارگرفته است. روش بررسی: روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان اداری دانشگاه ملایر به تعداد ۱۱۰ نفر می باشد. با توجه به حجم محدود جامعه از روش سرشماری استفاده گردید. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه های سکوت سازمانی دینه و همکاران و فرسودگی شغلی مسلش و جکسون می باشد. نتایج: بر اساس نتایج پژوهش بین سکوت سازمانی و مولفه های فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش رابطه معناداری (۰۰۱/۰= sig /  ۲۹۴/۰= r) بین سکوت سازمانی نوع دوستانه با خستگی عاطفی وجود دارد. اما بین سکوت تدافعی و مطیع و خستگی عاطفی رابطه معناداری وجود ندارد. از بین متغیرهای سکوت سازمانی، سکوت مطیع(۰۰۱/۰= sig /  ۳۷۴/۰= r) و سکوت تدافعی(۰۱۲/۰= sig /  ۴۵۶/۰= r) پیش بینی کننده معناداری از مسخ شخصیت هستند. بر اساس نتایج پژوهش، سکوت نوع دوستانه با احساس بی کفایتی رابطه معنادار دارد(۰۱۱/۰= sig /  ۲۲۲/۰= r). اما بین سکوت سازمانی مطیع و تدافعی و احساس بی کفایتی رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج پژوهش همچنین وجود روابط معنادار بین برخی متغیرهای جمعیت شناختی و فرسودگی شغلی و سکوت سازمانی را تائید می کند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش مدیران سازمان ها باید به ایجاد محیط و جوی باز برای کارکنان مبادرت نمایند تا در این محیط کارکنان آزادانه و بدون ترس نظرات و عقاید خود را ابراز نمایند، زیرا سکوت سازمانی علاوه بر ایجاد فرسودگی شغلی در کارکنان، تبعات منفی سازمانی و فردی متعددی را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

Organizational silence ، Job burnout ، Demographic variables ، سکوت سازمانی ، فرسودگی شغلی ، متغیرهای جمعیت شناختی