ارزیابی وضعیت سلامت روانی، اجتماعی و خانوادگی دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان

زمینه و هدف: شرایط روانی-اجتماعی نامطلوب در گروه های مختلف پزشکی، از جمله دستیاران پزشکی، می تواند پیامدهای گسترده ای بر سلامت فردی، اجتماعی و کیفیت ارائه خدمات مراقبت های بهداشتی داشته باشد. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی وضعیت سلامت روانی، اجتماعی و خانوادگی دستیاران پزشکی بود. روش ها: این پژوهش توصیفی-مقطعی در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بر روی دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد. اطلاعات جمعیت شناختی شرکت کنندگان جمع آوری شد و برای بررسی سلامت روانی، اجتماعی و خانوادگی به ترتیب از پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸)، پرسش نامه سلامت اجتماعی کییز (KSWBQ) و مقیاس خانواده اصلی (FOS) استفاده گردید. یافته ها: در مجموع ۷۲ دستیار پزشکی در این پژوهش شرکت کردند که از این میان ۵۸.۳٪ زن و مابقی مرد بودند. بیشتر شرکت کنندگان (۴۴.۴٪) در بازه سنی ۳۰ تا ۳۵ سال قرار داشتند و اکثریت آنان (۳۰.۶٪) در سال دوم دستیاری مشغول به تحصیل بودند. نتایج نشان داد که ۵۴.۲٪ از دستیاران دارای سلامت روانی متوسط و ۹۵.۸٪ دارای سلامت اجتماعی متوسط بودند، درحالی که ۷۶.۴٪ سلامت خانوادگی بالایی داشتند. در بررسی ابعاد سلامت روان، نشانگان اضطراب و اختلال خواب بالاترین میانگین نمره را (۹.۱۵ ± ۵.۳۴) داشتند. در بعد سلامت اجتماعی، پذیرش اجتماعی (۱۵.۸۹ ± ۱.۹۳) و مشارکت اجتماعی (۱۳.۱۷ ± ۲.۹۳) بالاترین میانگین نمرات را نشان دادند. میانگین نمرات سلامت روانی، اجتماعی و خانوادگی بر اساس جنسیت، سن و رشته تحصیلی تفاوت معناداری نداشت (۰/۰۵˃P)، اما بعد صمیمیت در خانواده با افزایش سنوات تحصیلی به طور معناداری کاهش یافت (۰/۰۵>دستیاران پزشکی در حد متوسط و سلامت خانوادگی آنان در سطح بالا قرار دارد. با توجه به شیوع بالای اضطراب و اختلال خواب در این گروه، تدوین راهکارهای عملی برای کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب ضروری به نظر می رسد. علاوه بر این، برنامه ریزی برای آموزش مهارت های اجتماعی و افزایش مشارکت های اجتماعی دستیاران پزشکی، که می تواند در نهایت موجب افزایش سلامت عمومی جامعه شود، ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

Mental health ، Social health ، Family health ، Medical assistants ، سلامت روان ، سلامت اجتماعی ، سلامت خانواده ، دستیاران پزشکی