بررسی جایگاه دینداری خانواده بر پیشرفت تحصیلی و سلامت روان دانش آموزان

متخصصان بهداشت روان عصر حاضر تشخیص داده اند که مشکلات روانی پیامد انحطاط روحی و اخلاقی نوع بشر است. بنابراین، در پژوهش حاضر جنبه دینداری بررسی شد تا تاثیر ارزشمند دینداری بر سلامت روان آشکار شود. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین الگوی ارتباط خانواده و سلامت روان بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۰۰ نفر از دانش آموزان (۱۰۰ نفر مرد و ۱۰۰ نفر زن) بود. ابزار اندازه گیری به کار گرفته شده برای جمع آوری داده ها، الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۴) و پرسشنامه سلامت روان ۳۸ بود. دینداری از طریق چهار آیتم شرکت در فعالیت های مذهبی، فراوانی اقامه نماز، ترجیح پیشنهاد مذهبی و برجستگی اعتقادی ارزیابی شد. آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی مقیاس ها برای نمونه حاضر محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده و دینداری با سلامت روان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین مشخص شد که جهت گیری مکالمه پیش بینی کننده خوبی برای سلامت روان است، در حالی که جهت گیری انطباق سلامت روانی خوبی را پیش بینی نمی کند. همچنین یافته ها نشان داد که دینداری رابطه بین جهت گیری گفتگو و سلامت روان را تعدیل نمی کند، اما رابطه بین جهت گیری انطباق و سلامت روان را تعدیل می کند. بنابراین، بدیهی است که دینداری می تواند به تقویت سلامت روان کمک کند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، جهت گیری گفتگو ، جهت گیری همنوایی ، دینداری و سلامت روان