اثربخشی بازی درما نی تعاملی محور بر کیفی ت روابط دلبست گی کودک با مادر و سازگاری اجتماعی کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی تعاملی محور بر کیفیت روابط دلبستگی کودک با مادر و سازگاری اجتماعی کود ک مبتلا ب ه اختلال اضطراب جدایی به روش شبه آزمایشی انجام گرفت. روش تحقیق در این پژوهش روش تجربی براساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری تحقیق کودکان ۵ تا ۸ ساله با اختلال اضطراب جدایی مراجعه کننده ب ه مراکز مشاوره شهر ابرکوه در سال ۱۴۰۳ شهر ابرکوه بود. تعداد ۳۰ نفر از کودکان به روش در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایش طی ۸ AB جلسه تحت تاثیر بازی های تعاملی محور قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل آزمون مداخله بازی درمانی تعاملی محور تراپلی، پرسشنامه سازگاری کودکان دخانچی ( ۱۳۷۷ ) بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات هم از آزمون تحلیل کواریانس دو متغیره استفاده گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین گروههای آزمایش و کنترل از لحاظ پس آزمون کیفیت روابط دلبستگی با کنترل پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج تحقیق نشان داد بازی های تعاملی محور بر کیفیت دلبستگی کودک و مادر تاثیرگذار است و در سایه بازی های تعاملی روابط بین مادر و کودک ترمیم و بازسازی می شود و کیفیت دلبستگی طرفین ارتقاء می یابد. از سوی دیگر یافته ها نشان داد بازی های تعاملی محور بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تاثیر گذار است و کودک بواسطه این بازی ها درون مایه های خود اعم از افکا رو هیجانات خود را به دیگران انتقال می دهد و به تداوم و تقویت تعامل طرفین و سازگای اجتماعی آنان کمک می کند. لذا پیشنهاد می شود آموزش باز یهای تعاملی محور در دستور کار مراکز مشاوران خانواده، سازمان بهزیستی و انجمن اولیا و مربیان قرار گیرد و اهمیت و یادگیری و تقویت آن برای والدین تشریح شود.

کلیدواژه ها:

بازی های تعاملی محور ، روابط دلبستگی ، سازگاری اجتماعی ، اختلال اضطراب جدایی