اثر محافظه کاری حسابداری بر استقراض و سرمایه گذاری در شرکت های دولتی و غیردولتی

محافظه کاری یکی از میثاق های محدودکننده حسابداری است که بر اعمال احتیاط در شناسایی و اندازه گیری درآمدها و دارایی ها داللت دارد. محافظه کاری مشروط در شناسایی سریع تر زیان ها نسبت به شناسایی سودها نمود یافته و محافظه کاری غیرمشروط منعکس کننده تمایل به ارائه کمتر از واقع نشان دادن ارزش دفتری خالص دارایی ها نسبت به ارزش بازار آنها است. هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر محافظه کاری حسابداری بر استقراض و سرمایه گذاری در شرکت های دولتی و غیردولتی بود. جامعه آماری پژوهش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار که با استفاده از روش حذف سیستماتیک در بازه زمانی ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵، ۱۱۸ شرکت انتخاب گردیده اند. روش تجزیه و تحلیل داده ها آمار استنباطی (آزمون رگرسیون و پانل دیتا) و یافته ها نشان داده است که محافظه کاری مشروط بر استقراض اثرگذار نیست و محافظه کاری غیرمشروط بر استقراض اثرگذار بود. همچنین محافظه کاری مشروط بر سرمایه گذاری شرکت های دولتی و غیردولتی اثر معنادار و منفی دارد و محافظه کاری غیرمشروط بر سرمایه گذاری شرکت های دولتی و غیردولتی تاثیری ندارد. نتایج نشان داد که محافظه کاری حسابداری بر استقراض اثر معنادار و مثبت و بر سرمایه گذاری اثر معنادار و منفی دارد.

کلیدواژه ها:

استقراض ، سرمایه گذاری ، محافظه کاری مشروط ، محافظه کاری غیرمشروط