کاربرد مهندسی مجدد در فرایندهای آموزشی (مورد مطالعه: آموزش و پرورش)

این پژوهش به بررسی کاربرد مهندسی مجدد فرایندها (BPR) در نظام آموزش و پرورش می پردازد. با توجه به چالش های متعدد سیستم های آموزشی در دهه های اخیر، نیاز به بازنگری و اصلاح اساسی در فرآیندهای آموزشی بیش از پیش احساس می شود. مهندسی مجدد به عنوان رویکردی نوین در مدیریت تغییر، با هدف بهبود چشمگیر در شاخص های عملکردی همچون کیفیت، هزینه، سرعت و خدمات، تغییرات بنیادی در فرآیندهای سازمانی ایجاد می کند. مطالعات نشان می دهد که اجرای موفق BPR می تواند منجر به کاهش ۴۰ درصدی در زمان فرآیندهای اداری و افزایش ۳۵ درصدی در رضایت ذینفعان شود. در این پژوهش، مدل های مختلف مهندسی مجدد در آموزش و پرورش مورد بررسی قرار گرفته اند، از جمله مدل جامع تحول آموزشی (CEMT)، مدل یکپارچه بازطراحی آموزشی (IERM)، و مدل سه الیهای Martinez و Lee. این مدل ها بر اساس مطالعات موردی و تجربیات موفق در سازمان های آموزشی طراحی شده اند. حوزه های اصلی کاربرد BPR در فرایندهای آموزشی شامل فرایندهای آموزشی و یادگیری، فرایندهای اداری و مدیریتی، فرایندهای ارتباطی و تعاملی، و فرایندهای ارزیابی و تضمین کیفیت می باشند. موفقیت در پیاده سازی BPR مستلزم توجه به عواملی همچون تعهد مدیریت ارشد، مشارکت معلمان و کارکنان، زیرساخت های فناوری مناسب، فرهنگ سازمانی حامی تغییر و منابع مالی کافی است. چالش های اصلی در این مسیر شامل مقاومت در برابر تغییر، کمبود منابع مالی، عدم آمادگی زیرساخت های فنی و نیاز به آموزش و توانمندسازی کارکنان می باشد.

کلیدواژه ها:

مهندسی مجدد فرایندها (BPR) ، نظام آموزش و پرورش ، فرایندهای آموزشی ، مدلهای تحول آموزشی ، بهبود عملکرد سازمانی