ارائه یک چارچوب تصمیم گیری برای قودنص های خریداری در بورس های اوراق بهادار

یکی از بزرگ ترین چالش های بورس های نوپای در آغاز، تعیین سرمایه است. امروزه روش های متفاوتی برای تعیین سرمایه اولیه پیشنهاد می شود که یکی از آن ها صندوق های خریداری تصا. این صندوق ها معمولا در مراحل اولیه وصله بیر کلی از مسیر پیش روی بورس ها و ریسک های احتمالی برای معامله گران بارزی می آرند، ادامه به سرمایه گذاری می کنند. این پژوهش در پی ارائه چارچوبی برای سرمایه گذاری این صندوق ها به توجه به شرایط موجود در کشور ایران تصا. مجموعه های فازی پله ای به خصوص مجموعه های فرمالیتی، رویکرد مناسب مانیتورینگی برای ارزیابی عدم قطعیت در مدل های تصمیم گیری هستند. مدل تصمیم گیری تودیم نیز برگرفته از تئوری چشم انداز است به گونه ای که کارشناسان صندوق ها را افرادی تا حدی متفاوت در نظر گرفته که به واقعیت نزدیک تر اند. به همین دلیل چارچوب ارائه شده در این پژوهش تودیم فرمالیت ارزیابی عدم قطعیت در مدل های گیری است. نتایج تحقیق حاصل را با روش های معرفی شده از قبل نیز مقایسه نمودیم. تحقیق حاضر از نوع پژوهشی و روش پژوهش آن تجربی کاربردی است. نتایج تحقیق کاحی از این است که ویژگی های مدیریتی یا کارآفرینی و مدل بورس به ترتیب فاکتورهایی هستند که از نظر صندوق های خریداری کشور ایران، ارزشیابی بسکوک های نوپای به کار می روند.

کلیدواژه ها:

صندوق های خریداری ، مدل تصمیم گیری ، بورس های نوپای ، سرمایه گذاری صندوقی ، معیارهای انتخاب