ارزیابی اثرات شاخص های پیوستگی سیمای سرزمین بر پارامترهای کیفیت آب آبخوان ارومیه با استفاده از الگوریتم طبقه بندی و رگرسیون درختی

در سالهای اخیر، کیفیت آب به عنوان یکی از پارامترهای دارای اهمیت مدیریت منابع آب و حفاظت از محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، به بررسی و پیش بینی مقادیر هدایت الکتریکی (EC) و pH در زیرحوضه های آبخوان دشت ارومیه با استفاده از روش طبقه بندی و رگرسیون درختی (CART) پرداخته شده است. هدف این مطالعه تحلیل اثرات ویژگی های سیمای سرزمین بر پارامترهای کیفیت آب و ارزیابی دقت مدل های پیش بینی است. نتایج نشان داد که روش CART در پیش بینی مقادیر pH عملکرد بهتری نسبت به EC دارد، به طوری که اختلف بین مقادیر واقعی و پیش بینی شده در pH کمتر و نزدیک تر به مقادیر واقعی بوده است. این در حالی است که در پارامتر EC، تفاوت های بیشتری میان مقادیر واقعی و پیش بینی شده مشاهده شد که نشان دهنده دقت کم تر مدل در این زمینه است. مطابق با نتایج مقادیر همبستگی پارامترهای EC و pH بهترتیب ۹۱.۰ و ۸۸.۰ درصد بدست آمد. تحلیل های آماری و مقایسه ای نشان می دهند که مدل CART در ارائه نتایج دقیق تر برای pH موثر بوده و بر اهمیت بهینه سازی مدل های پیش بینی در تحقیقات آتی تاکید می کند. این تحقیق می تواند به عنوان مبنایی برای به کارگیری روش های ترکیبی و الگوریتم های پیشرفته تر در مدیریت منابع آبی و بهبود کیفیت آب در زیرحوضه های آبخوان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پیوستگی عملکردی سیمای سرزمین ، کیفیت آب ، مدل سازی ، یادگیری ماشین ، آبخوان دشت ارومیه