تاثیر سیستم های توسعه کم اثر بر مدیریت آب باران و کنترل رواناب

در این پژوهش به بررسی روش های توسعه کم اثر به عنوان راهکاری پایدار برای مدیریت رواناب شهری پرداخته شده است. با توجه به شهرنشینی سریع، تغییرات اقلیمی و کاهش سطوح نفوذپذیر، سیستم های مدیریت رواناب نیازمند بازبینی و بهینه سازی هستند. این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و از طریق مرور ادبیات موضوع و بررسی تکنیک های موجود، تحلیل های الزم انجام شده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از روش های توسعه کم اثر مانند بام های سبز، باغ های بارانی و روسازی های نفوذپذیر می تواند حجم رواناب را کاهش داده و کیفیت آب را بهبود بخشد. این روش ها نه تنها به کاهش رواناب و آلودگی های ناشی از آن کمک می کنند، بلکه سبب بهبود کیفیت هوا، کاهش اثرات جزیره حرارتی، افزایش زیبایی شهری و ارتقاء کیفیت زندگی و در نهایت توسعه پایدار در شهرها می شوند.

کلیدواژه ها:

توسعه کم اثر ، کنترل رواناب ، مدیریت آب باران ، مدیریت آب های سیال