طراحی بهینه سطوح آبگیر باران در محیط های شهری با استفاده از شبیه سازی سه بعدی

با توجه به افزایش فرکانس و شدت بارندگی های شدید در محیط های شهری و پیامدهای ناشی از آن همچون سیلاب، آلودگی آب های سطحی و جزایر گرمایی، مدیریت پایدار آب باران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یکی از روش های موثر در مدیریت آب باران، استفاده از سطوح آبگیر باران است. در این پژوهش، به منظور طراحی بهینه سطوح آبگیر باران در محیط های شهری، از شبیه سازی یا طراحی دو بعدی و سه بعدی با استفاده از نرم افزارهای اتوکد، اسکچاپ، تریدی مکس و لومیون استفاده شده است. با بهره گیری از این روش، امکان مشاهده یا به گونه ای ارزیابی عملکرد انواع مختلف سطوح آبگیر باران همچون زیرساخت های سبز و زیرساخت های زیرسطحی (Low Impact Development – LID) در شرایط مختلف اقلیمی و هیدرولوژیکی فراهم گردید. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد که استفاده از زیرساخت های مناسب می تواند به طور موثری در کاهش رواناب سطحی، بهبود کیفیت آب، افزایش نفوذ آب به خاک و کاهش اثرات جزایر گرمایی کمک کند.

کلیدواژه ها:

سطوح آبگیر باران ، اتوکد ، تریدی مکس ، لومیون ، رواناب سطحی