استحصال آب باران به کمک مهندسی رودخانه های مناطق خشک ( مطالعه موردی رودخانه ای فصلی استان یزد)

یکی از راهکارهای موثر استحصال آب مدیریت آب رودخانه های فصلی و مسیل ها و خشکه رودها می باشد. در مناطق خشک تنها آب باران های فصلی و موسمی می تواند رودخانه ها را پر آب نماید. مدیریت و مهندسی رودخانه و سواحل می تواند در راستای استفاده بهینه این آب و در واقع استحصال آب باران های فصلی نقش مهمی را ایفا نماید. در همین راستا حفظ حریم و بستر کمی رودخانه به استحصال آب باران کمک شایانی می کنند به اینگونه که عدم تجاوز به بستر و حریم رودخانه مانع آن می شود که در باران های شدید، سیالب های غیر طبیعی رخ دهد و این مهم باعث می شود عالوه بر کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از سیل، آب باران در بستر رودخانه به طور طبیعی جریان یابد و در پایین دست به طور طبیعی نفوذ و به آب های زیر زمینی بپیوندد. و این نگاه جدید به استحصال آب باران به کمک مهندسی رودخانه و حفط حریم و بستر کمی رودخانه می باشد. به همین منظور در این مقاله به بررسی رابطه بین حریم رودخانه در دوره بازگشت ۲ تا ۱۰۰ سال با خصوصیات فیزیوگرافی حوضه آبریز در استان یزد پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان داد که همبستگی بین حریم کمی رودخانه با خوصیات فیزیوگرافی حوضه در دوره بازگشت های مختلف تغییر چندانی ندارد و بیشترین رابطه باحریم با دبی پیک به میزان ۹۶ درصد و کمترین میزان همبستگی مربوط به پارامتر شیب حداقل با R-squar ۲۵ درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

استحصال آب باران ، مهندسی رودخانه ، مناطق خشک ، رودخانه ای فصلی ، استان یزد