تاثیر گیاهان دارویی بر ایمنی هومورال: از رویکردهای سنتی تا نوین

زمینه: ایمنی هومورال به عنوان شاخه اصلی ایمنی اکتسابی، نقش حیاتی در تولید آنتی بادی توسط لنفوسیتهای B دارد. اختالالت مرتبط با تنظیم نادرست این سیستم، منجر به افزایش حساسیت به عفونتها یا بیماریهای خودایمنی می شود. با وجود پیشرفتهای پزشکی مدرن، درمانهای رایج اغلب فاقد اثربخشی کافی یا همراه با عوارض جانبی هستند. ترکیبات گیاهی با سابقه طوالنی در پزشکی سنتی، پتانسیل بالایی برای تعدیل هدفمند پاسخ ایمنی هومورال دارند. هدف: این مطالعه به بررسی شواهد علمی اثرات تعدیل کننده ترکیبات گیاهی بر ایمنی هومورال، با تمرکز بر کاربردهای ایمونوتراپی می پردازد. روش ها: با مرور منابع طب سنتی ایرانی و متون پزشکی مدرن، ۱۷ گیاه دارویی با ویژگی های «خشکی مزاج»، «قابضیت» و «منعقدکنندگی» شناسایی شد. اثرات این گیاهان در چهار سطح پره بیوتیک، تحریک مستقیم/غیرمستقیم لنفوسیتهای B و سرکوب ایمنی تحلیل شد. یافته ها: ترکیبات گیاهی نظیر شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra)، اکیناسه (Echinacea)، و زردچوبه (Curcuma longa) از طریق مکانیسم های متنوعی مانند تعدیل میکروبیوتای روده، فعال سازی سلول های B، تنظیم سیتوکینها و مهار فاکتورهای التهابی (مانند κ-FN)، پاسخ هومورال را تنظیم می کنند. همپوشانی قابل توجهی بین یافته های طب سنتی ایرانی و چینی در استفاده از گیاهانی مانند جینسنگ (Panax ginseng) و زعفران (Crocus sativus) مشاهده شد. نتیجه گیری: ترکیبات گیاهی با اثرات چندالیه بر ایمنی هومورال، گزینه های امیدوارکننده ای برای درمان اختالالت ایمنی هستند. ادغام این شواهد با مطالعات بالینی پیشرفته می تواند به توسعه درمان های ایمونوتراپی شخصی سازی شده کمک کند. کلمات کلیدی: لنفوسیت B / ایمنی اکتسابی / آنتی بادی / ایمونوتراپی / گیاهان دارویی

کلیدواژه ها:

لنفوسیت B ، ایمنی اکتسابی ، آنتی بادی ، ایمونوتراپی ، گیاهان دارویی