ارزیابی و اولویت بندی مولفه های توانمندی زنان شهر تهران با هدف ارائه راهکارهایی جهت توانمندسازی

از گذشته تا کنون تمامی کشورها در پی دستیابی به رشد اقتصادی بیشتر و توسعه پایدار هستند؛ یکی از عوامل مهم دستیابی به توسعه پایدار، توجه به سرمایه انسانی آن جامعه است. این در حالی است که زنان تقریبا نیمی از جامعه انسانی را تشکیل می دهند و توانمندسازی آنان سبب ارتقاء کیفیت و کمیت سرمایه انسانی می شود که دستیابی به رشد اقتصادی و توسعه پایدار را در پی دارد. در این راستا هدف از پژوهش حاضر ارزیابی و اولویت بندی مولفه های توانمندی زنان شهر تهران با هدف ارائه راهکارهایی جهت توانمندسازی بود. برای دستیابی به این هدف ۱۲۰ نفر از زنان تهرانی به روش نمونه گیری در دسترس مورد پایش قرار گرفتند. روش پژوهش کمی، از نوع توصیفی-تحلیلی بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه توانمندسازی زنان گوپتا و سریواستادا (۲۰۱۱) بود. داده ها به روش آزمون های مقایسه ای و توسط نرم افزار SPSS ۲۶ مورد تحلیل قرار گرفتند و سطح معناداری تمام آزمون ها ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج یافته ها نشان داد که بر اساس آزمون رتبه بندی فریدمن، با احتمال ۹۵% در بین مولفه های توانمندسازی زنان، مولفه "تحرک" ۸۳.۳=m، "تصمیم" ۵۹.۳=m، "گیری" ۵۹.۳=m، "دسترسی و کنترل بر" ۰۶.۳=m، "دیگر منابع" ۰۶.۳=m، "آگاهی جنسیتی" ۷۷.۲=m، "امنیت" ۵۸.۲=m به ترتیب بیشترین مقدار را در نمونه مورد بررسی داشتند. به طوری که مولفه "تصمیم" و "تحرک" در وضعیت مطلوب، "گیری" در وضعیت نه مطلوب و نه نامطلوب و مولفه "دسترسی و کنترل بر دیگر منابع"، مولفه "آگاهی جنسیتی" در وضعیت نامطلوب بودند. با توجه به نتایج حاصل و نیز نقش انکارناپذیری که "امنیت" و "جنسیتی" زنان در پیشرفت و بالندگی جوامع دارند، توانمندسازی آنان از ضروریات است. در این راستا، آموزش و مهارت افزایی، توسعه و حمایت های حقوقی و تلاش در جهت رفع موانع حضور زنان در جامعه و مشارکت زنان در امور اقتصادی از مهمترین راهکار های توانمندسازی زنان محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی و اولویت بندی ، توانمندی زنان ، راهکارهای توانمندسازی ، زنان شهر تهران